1933 Απρίλιος. Συνταρακτικά γεγονότα, που επακολούθησαν το ανεπιτυχές πραξικόπημα του Νικολάου Πλαστήρα, στις 6 Απριλίου, μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Στη συνεδρίαση της βουλής της 15ης Μαΐου, ο Ιωάννης Μεταξάς κατηγορεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως ηθικό αυτουργό και υποκινητή του πραξικοπήματος, που οργάνωσε ο «Μαύρος Καβαλλάρης».
Όταν ο Βενιζέλος πλέκει το εγκώμιο του Πλαστήρα, η συνεδρίαση τινάζεται στον αέρα. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, Γιάνναρος, Νώε και αδελφοί Τσουκλείδη τρέχουν να τακτοποιήσουν τις τελευταίες εκκρεμμότητες ενόψει του εγχειρήματος: «Οικόπεδα στην Πετρούπολη με κουπόνια της Εσπερινής».
1933, 6 Ιουνίου. Οργανώνεται, δολοφονική επίθεση κατά του Βενιζέλου από τον Διοικητή Ασφάλειας Αθηνών Ιωάννη Πολυχρονόπουλο. Εκτελεστής ο λήσταρχος Καραθανάσης, που έχει πάρει χάρη λίγες μέρες πριν. Η εφημερίδα «Ελληνική», ιδεολογικό όργανο του Μεταξά, υμνεί τους υποψήφιους δολοφόνους αποκαλώντας τους «Γίγαντες του αντιβενιζελισμού» (9 – 6 – ’33). Μερικές ημέρες αργότερα, η ίδια εφημερίδα κυκλοφορεί με δολοφονικό τίτλο κατά του Βενιζέλου: «Εκτελέσατέ τον επί τόπου ως κοινόν εγκληματίαν» (30 – 6 – ’33).
Τις ημέρες εκείνες ο διαπρεπής αρχιτέκτων Πανταζής εξηγεί τις τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου της Πετρούπολης στον Αλέξανδρο Γιάνναρο, προκειμένου να γίνει η παρουσίαση της καμπάνιας στους αναγνώστες της Εσπερινής.
1933 Ιούλιος. Για πρώτη φορά δημοσιεύονται στην «Εσπερινή» συγκεκριμένες πληροφορίες για τα οικόπεδα που θα προσφερθούν στους αναγνώστες της, οι οποίοι θα προσκομίσουν κουπόνια. Παρουσιάζεται το αρχικό σχεδιάγραμμα της Πετρουπόλεως (165 οικοδομικά τετράγωνα), που περιλαμβάνει το σημερινό κέντρο και το άνω τμήμα της πόλης. Ο εκδότης της εφημερίδας Αλέξανδρος Γιάνναρος αναγγέλλει:
1934 Μάιος. «Χθες (20 – 5 – ’34) το απόγευμα εγένοντο τα εγκαίνια της χαράξεως του σχεδίου της Πετρουπόλεως εις το νέον, παρά τα Λιόσια, κτήμα της Εσπερινής. Δημιουργός του σχεδίου ο Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος Αλέξανδρος Μεταξάς». (το απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας «ΕΣΠΕΡΙΝΗ», 21 – 5 – ’34).
Σύμφωνα με την είδηση αυτή η 20η Μαΐου πρέπει να θεωρηθεί ως γενέθλια ημερομηνία της πόλης μας.
1934 Νοέμβριος. Η «Εσπερινή» αγοράζει 1.000 νέα οικόπεδα εκ του απέραντου κτήματος των Νέων Λιοσίων τα οποία διαθέτει αμέσως στους αναγνώστες της αντί 30 δελτίων (κουπονιών) και 100 δρχ. μηνιαίως. Για να προσελκύσει νέους αγοραστές ο Αλέξανδρος Γιάνναρος αναγγέλλει ότι στο νέο οικισμό κατασκευάζονται δύο επαύλεις, οι οποίες θα δοθούν στους τυχερούς του λαχείου της εφημερίδας.
1935. Ποιές επαύλεις; Μια κουβέντα είπαμε… Ξεχάστε τη…
Ο Αλέξανδρος Γιάνναρος χρεωκοπεί. Η επιχείρηση «Οικόπεδα στην Πετρούπολη με κουπόνια της Εσπερινής» κινδυνεύει να καταλήξει σε φιάσκο! Μπροστά στον κίνδυνο να κατηγορηθεί για απάτη, ο νεαρός εκδότης μεταβιβάζει κάθε υποχρεώσή του προς τους δικαιούχους και την πώληση όσων οικοπέδων απέμειναν στην εταιρία «Στέγη του Λαού».
1935. Χτίζονται τα πρώτα σπίτια γύρω από το σημερινό κέντρο κέντρο της πόλης, τα περισσότερα κοντά στο μεγάλο κοινοτικό πηγάδι. Ως πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι αναφέρονται στην περιοχή του σημερινού κέντρου οι Ιωάννης Αυγουστάκης, Δημήτριος Διαβολάκος, Παντελής Ζαφείρης, Παντελής Καλλίτσης, Στ. Κούτσιας, Φρ. Ξυλαριανού, Όθων Πάστρας, Αντώνης Πεντεδέκας, Νίκος Σαλταφέρος, Γεώργιος Τουλούπης, Κώστας Τσουκλείδης, Παναγιώτης Χρονόπουλος. Πρώτοι στην Άνω Πετρούπολη: οι Δημήτρης Αραπογιάννης, Βασίλειος Θωμόπουλος, Θεόδωρος Μαρκαντάσης, Απόστολος Μουστάκας, κ. α.
1935-36. Οι υπεύθυνοι της «Στέγης του Λαού» Ζαχαρίας Χατζηδάκης και Απόστολος Σαμπατουλάκος, σε ένα πρωτοφανές όργιο κερδοσκοπίας, θα πουλήσουν πολλά από τα οικόπεδα 2 και 3 φορές, αλλάζοντας την αρίθμησή τους στο σχεδιάγραμμα της εταιρίας.
1937. Θεμελιώνεται το μικρό ναΐδριο του Αη Δημήτρη και κατασκευάζεται η λιθοδομή γύρω από αυτόν. Τώρα οι κάτοικοι έχουν ένα χώρο κοινής προσευχής και τέλεσης μυστηρίων, καθώς οι πρώτοι γάμοι και οι γεννήσεις είναι πλέον γεγονός στους κόλπους της μικρής κοινωνίας. Ανοίγουν και τα πρώτα μικρά καταστήματα. Σιγά – σιγά ο βραχότοπος παίρνει την όψη μικρού οικισμού.
1938. Ιδρύεται το 1ο Δημοτικό Σχολείο. Μαθητές και γονείς γλιτώνουν το καθημερινό ποδοκόπι από την Πετρούπολη στα Νέα Λιόσια και τανάπαλιν. Για μερικές βδομάδες το σχολείο λειτουργεί, μέσα στη μικρό ναϊδριο του Αη Δημήτρη. Θρανία δεν υπάρχουν. Οι μαθητές κάθονται σε πέτρες.
Πρώτος δάσκαλος ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Παντελής Κασιμάτης. Ελλείψει προσωπικού επιστρέφει στην ενεργό δράση «αυτόβουλα και άνευ αμοιβής ή άλλης απαιτήσεως», για να μάθει τα πρώτα γράμματα στους μικρούς πετρουπολιώτες.
