28 Οκτωβρίου 1940. Μια επέτειος, ένας θρύλος, μια μνήμη κι ένα χρέος.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε, όπως είναι γνωστό, το Σεπτέμβριο του 1939. Οι Ιταλοί από καιρό προκαλούσαν διάφορα επεισόδια, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα, επέδωσε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας το τελεσίγραφο με το οποίο ο Μουσολίνι, ζητούσε την κατοχή ορισμένων ελληνικών περιοχών. Αν η Ελλάδα δε δεχόταν, τότε θα τις καταλάμβανε με τα όπλα. Και ήταν ακριβώς αυτή την ιστορική στιγμή που έλαβε ως απάντηση το «Όχι» που είπε ο πρωθυπουργός, αλλά και όλοι οι Έλληνες μ’ ένα στόμα, νέοι, γέροι, άνδρες και παιδιά.
Ο Μουσολίνι πίστευε πως θα καταχτούσε την Ελλάδα με τόση ευκολία σαν να έκανε περίπατο. Ενώ όμως στην αρχή οι Έλληνες αποτραβήχτηκαν από τα σύνορα και οι Ιταλοί κατέλαβαν μικρές ελληνικές περιοχές, στις 14 Νοεμβρίου αρχίζει η αντεπίθεση και τα ελληνικά στρατεύματα γνωρίζουν μεγάλες επιτυχίες.
Οι Έλληνες πολεμούσαν χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερο στρατιωτικό εξοπλισμό και με αριθμητική δύναμη πολύ μικρότερη από αυτή του εχθρού. Η εθνική ενότητα, έδωσε τη νίκη στον ελληνικό στρατό. Όταν ο Μουσολίνι αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχε για το στρατό του σωτηρία, ζήτησε τη βοήθεια του Χίτλερ. Έτσι τον Απρίλιο του 1941 η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδας. Και στη δεύτερη αυτή εισβολή οι Έλληνες απάντησαν και πάλι «Όχι», αλλά λίγες μέρες αργότερα υπέκυψαν.
Για τέσσερα σχεδόν χρόνια οι Έλληνες υπέφεραν από την πείνα τις στερήσεις αλλά και από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις. Πολύ σύντομα όμως, ξαναβρήκαν τη δύναμη να επαναστατήσουν εναντίον του εισβολέα. Ο δοκιμαζόμενος ελληνικός πληθυσμός άρχισε να αναζητεί τρόπους αντίστασης. Έτσι αναπτύχθηκαν αντιστασιακές ομάδες οι οποίες πραγματοποίησαν επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων κατοχής.
Το «Όχι» είναι το μέγιστο κατόρθωμα της ενότητας και αποφασιστικότητας των Ελλήνων. Είναι σταθμός με βαθύ νόημα γιατί θα συμβολίζει αιώνια την πάλη του δίκαιου με το άδικο, την πάλη για την αρετή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι χρέος και καθήκον μας να θυμόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας.
Το Καλπάκι οι Άγιοι Σαράντα το Πόγραδετς η Πίνδος και η Κορυτσά θα μείνουν οι αιώνιοι μάρτυρες μιας υπέροχης θυσίας.
Είναι μοίρα μας και πεπρωμένο του τόπου μας, προνόμιο της φυλής μας να είμαστε πάντα παρόντες, πάντα πρωταγωνιστές σε κάθε μεγάλο γεγονός, σε κάθε καμπή της ιστορίας.
Η Ελληνική ψυχή, η αιώνια και ακατάλυτη, είναι πλασμένη να ζει ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Πλησίασε πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής και τον αφανισμό. Όμως είχε τη δύναμη, από την τέφρα της να αναγεννάται. Δεν είναι λίγες οι δοκιμασίες της Πατρίδα μας, όπως δεν είναι λίγες οι δάφνες και οι δόξες της.
Η θυσία τους, το μεγαλείο τους κι η δόξα τους, θα μείνουν αιώνια στην μνήμη μας. Οι πράξεις τους θα μείνουν αιώνια ο φάρος που θα φωτίζει και θα παραδειγματίζει τις ερχόμενες γενεές. Είναι η τιμή και η δόξα της Πατρίδας μας.
Υποσχόμαστε ότι θα είμαστε άξιοι συνεχιστές των πράξεων και των θυσιών τους. Άξιοι απόγονοι δοξασμένων προγόνων.
