Σήμερα, 12 Οκτωβρίου, συμπληρώνονται 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Αθήνας, από τη μέρα που οι αντάρτες του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.) κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική ναζιστική σημαία κι ύψωσαν την ελληνική.
Με αφορμή την επέτειο αυτή, θα ήθελα να σταθώ σε ορισμένα συμπεράσματα, που έχουν σημασία στο σήμερα:
– Στη διάρκεια της τριπλής φασιστικής Κατοχής, ο λαός μας ανέπτυξε πλούσια, ηρωική, αντιστασιακή δράση οργανώνοντας τον αγώνα του ενάντια στον κατακτητή μέσα από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.), την Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση των Νέων (Ε.Π.Ο.Ν.) και τον Ε.Λ.Α.Σ. Ο λαός μας με τον στρατό του, τον Ε.Λ.Α.Σ., απελευθέρωσε πάνω από το 90% της χώρας μας από την τριπλή φασιστική κατοχή και πριν υποχωρήσουν οι κατακτητές, στην ελεύθερη Ελλάδα, υπό την προστασία του, είχαν διαμορφωθεί λαογέννητοι θεσμοί παιδείας, τοπικής διοίκησης και δικαιοσύνης, ενώ είχε εκλεγεί η Κυβέρνηση του Βουνού για την οποία ψήφισαν γυναίκες για 1η φορά στην ιστορία της Ελλάδας.
Από την ηρωική στάση του λαού μας, αποδεικνύεται ότι κανένας αντίπαλος, όσο ισχυρός κι αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος από τον αποφασισμένο λαό, ότι και το τέρας του φασισμού τσακίζεται από τον οργανωμένο λαό κι ότι κι ο πιο αρνητικός συσχετισμός δύναμης αλλάζει, όπως κι οι διαθέσεις του λαού μας που από τη σκιά του φόβου και της σκλαβιάς οδηγήθηκαν στην ηρωική αντιστασιακή πάλη.
-Καλλιεργείται, ακόμα κι από τα σχολικά εγχειρίδια ότι στη διάρκεια της Κατοχής, όλοι οι Έλληνες, με «εθνική ομοψυχία», αντιστάθηκαν στον κατακτητή. Στην πραγματικότητα όμως, από τη μία, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι και τα πολιτικά τους κόμματα είτε έφυγαν στο εξωτερικό μαζί με τον Βασιλιά έχοντας αρπάξει τα κρατικά αποθέματα χρυσού είτε συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή.
Από την άλλη, ο λαός μας βρέθηκε μόνος του αντιμέτωπος με τον κατακτητή και στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις, δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα στην Ευρώπη που έσωσε το λαό από την πείνα, ακύρωσε την επιστράτευση των Ελλήνων από τον γερμανικό στρατό, καθήλωσε πολλές γερμανικές μεραρχίες στην Ελλάδα.
Μετά την απελευθέρωση, η χαρά του λαού μας δεν κράτησε πολύ, γιατί η ελληνική αστική τάξη στην προσπάθεια της να εδραιώσει την εξουσία της, μετά την απουσία της από τους πόνους και τα δεινά του λαού μας σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής και την απαξίωση της στα μάτια του, με τη βοήθεια των Βρετανών αποβίβασαν στην απελευθερωμένη Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες στρατό, πυροβολικό, τανκς κι αεροπλάνα, προκειμένου να ανατρέψουν με τη βία τον συσχετισμό δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί την περίοδο της Κατοχής υπέρ του Ε.Α.Μ.
Αποδείχτηκε, τόσο στη διάρκεια της Κατοχής, όσο και στην Απελευθέρωση, ότι η κοινωνία στο σημερινό σύστημα είναι ταξική. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο πατρίδες. Από τη μία, η πατρίδα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας που ζουν την εκμετάλλευση και την αδικία, το χτύπημα των δικαιωμάτων τους, μια πατρίδα γεμάτη Τέμπη που καθημερινά επιβεβαιώνεται το σύνθημα που βροντοφώναξε πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου, «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».
Από την άλλη, η πατρίδα του πλούτου μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων που καρπώνονται τη δουλειά των πολλών και μας μπλέκουν σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και πολέμους, όπως σήμερα στα πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή.
Αντλώντας δύναμη από τις ηρωικές σελίδες της ιστορίας του λαού μας, χρειάζεται σήμερα να δυναμώσουμε την πάλη μας για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας και μπροστά στα τύμπανα του πολέμου που ηχούν στη γειτονιά μας, να δείξουμε αλληλεγγύη στην πάλη των λαών, απαιτώντας να σταματήσει τώρα η εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους.
