Με την παρέλαση, στη Λεωφόρο 25ης Μαρτίου, των μαθητών/ιών από τα σχολεία της πόλης, των δημοτικών τμημάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού, των Εθνικοτοπικών-Πολιτιστικών Συλλόγων και των Αθλητικών Σωματείων ολοκληρώθηκε ο σημερινός (28/10) εορτασμός της Εθνικής Επετείου 28ης Οκτωβρίου 1940.
Νωρίτερα, είχε πραγματοποιηθεί δοξολογία στον Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο.
Κατά την εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου, ο Δήμαρχος Βαγγέλης Σίμος, επισήμανε -μεταξύ άλλων- ότι: «Τιμάμε σήμερα με δέος και σεβασμό τους νεκρούς μας, που δεν δίστασαν στιγμή μπροστά στον ισχυρό αντίπαλο, που δεν φοβήθηκαν λεπτό την μπότα του κατακτητή, που απέδειξαν πως ο λαός την κερδίζει μόνος του την λευτεριά «με τραγούδια, όπλα και σπαθιά»…
Τιμάμε τον άγνωστο στρατιώτη του Αλβανικού μετώπου και της Εθνικής Αντίστασης, τις ατιμασμένες και χήρες γυναίκες, τα ορφανά σκελετωμένα από την πείνα παιδιά!!
Τιμάμε το πιο ισχυρό δίδαγμα και παρακαταθήκη που μας άφησαν».
Αναλυτικά, ο Δήμαρχος Πετρούπολης, ανέφερε:
«Υπάρχουν μέσα στην ιστορία των λαών μερικές ημερομηνίες ορόσημα και σταθμοί, που υψώνονται σαν κάστρα.
Από την υψηλοτάτη κορυφή τους μπορεί ο λαός να αγναντεύει εποπτικά όλη την περιπέτεια της ιστορικής του διαδρομής. Ένα τέτοιο κάστρο είναι και η 28ηΟκτωβρίου του 1940.
Η 28η Οκτωβρίου σηματοδοτεί μια σημαντική στιγμή στην ιστορία μας. Κάθε χρόνο, γιορτάζουμε αυτή την ξεχωριστή ημέρα ως παράδειγμα αυτοθυσίας, αυταπάρνησης και γενναιότητας.
Γιορτάζουμε σήμερα την 84η επέτειο, η οποία προσέθεσε μια κορυφαία στιγμή στην ελληνική ιστορία.
Τι κι αν οι εχθροί ήταν πολλαπλάσιοι και είχαν περισσότερα και καλύτερα όπλα;
“Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι.
Κάτω απ’ τη γλώσσα του κρατεί τους βόγγους και τα ζήτω κι αν κάνει πως τα τραγουδεί ραγίζουν τα λιθάρια “, γράφει ο Γιάννης Ρίτσος.
“Αἱ ἰταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν ἀπό τίς 5:30 π.μ. τῆς σήμερον τά ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικής μεθορίου.
Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους”: ήταν το πολεμικό ανακοινωθέν που ακούστηκε από το ραδιόφωνο.
Ήταν τότε, πριν ακριβώς από 84 χρόνια, που η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι μας ζητούσε να αναστείλουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να παραδοθούμε άνευ όρων.
Παρά τις προσδοκίες της, η Ιταλία εισέπραξε τότε ένα μεγάλο ΟΧΙ από τον Ελληνικό λαό.
Από εκείνη τη στιγμή η χώρα εισέρχεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε βέβαια προηγηθεί ο τορπιλισμός του καταδρομικού Έλλη στο λιμάνι της Τήνου.
Ολόκληρη η Ευρώπη παρακολουθεί με “κομμένη την ανάσα ” το θάρρος, την τόλμη και τον απαράμιλλο ηρωισμό μας.
Κανείς τους δε μπορούσε να φανταστεί ότι μία χώρα μικρή και ταλαιπωρημένη σε όλη την πρόσφατη ιστορία της, θα τολμούσε να υψώσει το ανάστημά της στην πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή των δυνάμεων του Άξονα.
Η πτώχευση του 1893 και η συνακόλουθη ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ο Μακεδονικός Αγώνας ενάντια στους Βούλγαρους και τους Τούρκους κατακτητές, οι βαλκανικοί πόλεμοι, ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος και η Μικρασιατική Καταστροφή είχαν εξαντλήσει τη χώρα μας.
Και τώρα που η Ευρώπη από το 1939 σφυροκοπείται από τις δυνάμεις του Άξονα, αν και καθημαγμένοι, θα μπούμε χωρίς δεύτερη σκέψη στον πόλεμο για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα καλύβια και τις πεζούλες μας, το βιός μας και τις οικογένειες μας, και να γράψουμε με “χρυσά γράμματα ” το Έπος του ‘40.
Τα βουνά της Πίνδου, το Αργυρόκαστρο, η Κορυτσά, οι Άγιοι Σαράντα, το Τεπελένι και η Πρεμετή, η προέλαση των Ελλήνων στο αλβανικό έδαφος και η άτακτη υποχώρηση των Ιταλών συνθέτουν το ρέκβιεμ της επίθεσης του Μουσολίνι. Οι βουνοκορφές από την Ήπειρο μέχρι τη Θράκη, από το Καλπάκι μέχρι τα οχυρά του Ρούπελ και του Εχίνου αντιλαλούν με το “ΑΕΡΑ”.
Σημαντική η συμβολή των Ελληνίδων στα μετόπισθεν αλλά ακόμα και στην πρώτη γραμμή, μεταφέροντας στις πλάτες τους πολεμοφόδια, και ανηφορίζοντας στους δύσβατους γκρεμούς της οροσειράς της Πίνδου.
Το κρύο, η πείνα και οι άλλες κακουχίες, ακόμη και ο θάνατος, δεν πτοούν τους Έλληνες που από ξηρά, θάλασσα και αέρα παραδίδουν μαθήματα θάρρους, ανδρείας, αλληλεγγύης και αυτοθυσίας σε όλο τον κόσμο.
Είναι όλοι αυτοί οι ανώνυμοι φαντάροι, παιδιά του λαού, άλλοι αγρότες, άλλοι βοσκοί, άλλοι χτιστάδες, άνθρωποι του μόχθου, που θα κάνουν την κοινή γνώμη της Ευρώπης να υποκλιθεί μπροστά στο μεγαλείο τους.
Σε αυτή τη δύσκολη ώρα για τις δυνάμεις του Άξονα, ο Χίτλερ επενέβη για να σώσει την κατάσταση. Εισέβαλε στα Βαλκάνια τον Απρίλη του 1941, κατόρθωσε να παρακάμψει τις αμυντικές μας γραμμές και μπήκε στη Θεσσαλονίκη. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε και άρχισε η τραγική οπισθοχώρηση.
Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη, όπου οι Κρήτες σχεδόν άοπλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα. 31 Μάη λήγει ο πόλεμος και η χώρα μας βρέθηκε υπό Γερμανική Κατοχή.
Νέες περιπέτειες για τον λαό μας. Αυτή τη φορά με τη ναζιστική σφραγίδα με τις μεγαλύτερες θηριωδίες, εκτελέσεις, πείνα και εξαθλίωση!!
Κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής, οι γερμανικές δυνάμεις ανέρχονταν σε 100-120.000 άνδρες και οι ιταλικές σε 140.000. Οι Βούλγαροι στρατιώτες μαζί με τους κομιτατζήδες ήταν περίπου 40.000. Τον Αύγουστο του 1944 οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν 250.000 άνδρες καθώς και 28.000 ναυτικοί. Οι κατακτητές, και ιδίως οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι, δαπανούσαν για την συντήρησή τους πόρους της χώρας.
Συγχρόνως η Ελλάδα αναγκάστηκε να καταβάλει στις δυνάμεις κατοχής μεγάλα χρηματικά ποσά για τα έξοδα συντήρησης τους. Οι Γερμανοί δέσμευσαν όλα τα αγαθά, τον φυσικό πλούτο και την παραγωγή.
Οι ελεύθερες ζώνες, τα τελωνεία, οι γενικές αποθήκες, οι αποθήκες συγκέντρωσης προϊόντων, τα εμπορικά βιομηχανικά αποθέματα λεηλατήθηκαν για τις ανάγκες των στρατευμάτων κατοχής ή και για να σταλούν πολύτιμα φορτία στη Γερμανία και στην Ιταλία.
Ακόμη και τα λαχανικά δεσμεύονταν για λογαριασμό των στρατευμάτων κατοχής και έτσι, από την πρώτη στιγμή, η προμήθεια τροφίμων και όλων των αναγκαίων έγινε προβληματική για τον ελληνικό πληθυσμό.
Συγχρόνως τα εισοδήματα, οι μισθοί και τα ημερομίσθια εκμηδενίζονται με ραγδαίο ρυθμό κάτω από την πίεση ενός καλπάζοντος πληθωρισμού. Η όλη αυτή κατάσταση, ήδη από το καλοκαίρι του 1941, είχε ως συνέπεια τον υποσιτισμό του λαού και αργότερα, η πείνα άρχισε να μαστίζει την Ελλάδα.
Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν τον τρομερό χειμώνα του 1941-42, στη λεγόμενη «Πείνα της Κατοχής». Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων της πείνας δεν είναι εξακριβωμένος, υπολογίζεται όμως ότι φτάνει στις 100.000 για τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Όμως ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν σταμάτησε, αντίθετα συνεχίστηκε με οργάνωση και θάρρος. Ιδρύεται το Ε.Α.Μ. και πάνω από δέκα άλλες αντιστασιακές οργανώσεις και βάζει εμπρός να σιτίσει τον λαό, να τον ψυχώσει να πάρει τα άρματα και να ξαναβγεί στο βουνό. Εκεί που πρότερα αντηχούσε η λέξη “ΑΕΡΑ”, τώρα αντηχεί το τραγούδι: “Στα άρματα, στα άρματα εμπρός στον αγώνα για την χιλιάκριβη την λευτεριά”.
Και όσο σημειώνονται νίκες απέναντι στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, τόσο θεριεύει η δίψα του για εκδίκηση. Δίστομο, Καλάβρυτα, Κάνδανος, Χορτιάτης, είναι μερικά από τα χωριά που η Βέρμαχτ έκαψε ολοκληρωτικά.
Φυλακίσεις, εκτελέσεις ακόμα και γυναικόπαιδων, όχι μόνο δεν κάμπτουν το ηθικό των ανταρτών αλλά αντίθετα τους οπλίζουν με παραπάνω τόλμη και απαράμιλλο θάρρος και γράφουν την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης με μάχες ηρωικές και κερδοφόρες, όπως στην Καλαμπάκα, στην Καρδίτσα, στο Καρπενήσι, στα Γρεβενά και αλλού.
Τελευταία μάχη θεωρείται αυτή της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι μεταξύ ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ. και των Γερμανών φρουρών του εργοστασίου.
12 Οκτωβρίου 1944, πριν από ακριβώς 80 χρόνια, η Αθήνα απελευθερώνεται, τα στρατεύματα Κατοχής εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα και η ναζιστική σημαία υποστέλλεται από την Ακρόπολη!!
Τιμάμε σήμερα με δέος και σεβασμό τους νεκρούς μας, που δεν δίστασαν στιγμή μπροστά στον ισχυρό αντίπαλο, που δεν φοβήθηκαν λεπτό την μπότα του κατακτητή, που απέδειξαν πως ο λαός την κερδίζει μόνος του την λευτεριά «με τραγούδια, όπλα και σπαθιά»…
Τιμάμε τον άγνωστο στρατιώτη του Αλβανικού μετώπου και της Εθνικής Αντίστασης, τις ατιμασμένες και χήρες γυναίκες, τα ορφανά σκελετωμένα από την πείνα παιδιά!!
Τιμάμε το πιο ισχυρό δίδαγμα και παρακαταθήκη που μας άφησαν…
“Πως αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω “.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ!!!».
Περισσότερες φωτογραφίες, ΕΔΩ.
Ενημέρωση: Από την Τετάρτη (30/10) εκπρόσωπος της Διεύθυνσης κάθε σχολείου, Εθνικοτοπικού-Πολιτιστικού και Αθλητικού Συλλόγου μπορεί να απευθύνεται στο Γραφείο Τύπου (213 2024417 – g_typoy@petroupoli.gov.gr) για περισσότερες φωτογραφίες από την παρέλαση.
